تنگه ابوقريب روايت واقعي از دفاع مقدس/بارقه هاي اميد در نسل نو سينماي ايران حس مي‌شود

خبرگزاري آريا - تنگه ابوقريب با هنر بهرام توکلي دفاع مقدس را به شکلي براي مخاطب روايت مي کند که نمي شود براي صحنه هاي جنگي فيلم نقصي يافت. صحنه هايي که در برخي مواقع حتي با پاشيدن خون روي دوربين واقعي بودن دفاع مقدس و عظمت رشادت هاي رزمندگان آن را نشان مي دهد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگي خبرگزاري ميزان، "تنگه ابوقريب" موضوعي گم شده در تاريخ دفاع مقدس است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

5 روز قبل از آتش بس ميان ايران و عراق گروهي از شيرمردان ايراني در دفاع از خاک وطن در تنگه اي به نام ابوقريب دشمن را با نثار جانشان زمين گير مي کنند تا رژيم بعث عراق نتواند وارد خوزستان شود که اگر اين اتفاق مي افتاد پيروزي رژيم بعث 5 روز پيش از تصويب آتش بس قطعي بود. رويدادي که در دل تاريخ دفاع مقدس باز نشد و حتي گم شده بود و اقدام کارگردان جوان اين فيلم که جنگ را نديده است براي روايت اين رويداد مهم تحسين برانگيز و قابل احترام است.

در ابتداي فيلم شادي و سرخوشي 4 شخصيت اصلي در کنار رودخانه نشان داده مي شود و اگر در نوشته اول فيلم تنگه ابوقريب از موقعيت زماني بيان نشود شايد مخاطب نداند که فيلم در زمان دفاع مقدس روايت مي شود.
ايده توکلي در ابتداي فيلم در صحنه اي که دو شخصيت در تصوير نشان داده مي شوند اما مخاطب ديالوگ هاي دو شخصيت ديگر که روي ميز نشسته اند را مي شنود در نوع خود متفاوت است و وقتي دوربين به سمت رودخانه بر مي گردد مخاطب متوجه وضعيت جنگ زده مردم مي شود.
"تنگه ابوقريب" با نوع پرداخت خود به دفاع مقدس تنها به مسئله دفاع رزمندگان از وطن نمي پردازد بلکه زندگي در اين دوران را به تصوير مي کشد. آن جا که در ابتداي فيلم رزمندگان به شوخي و رفتارهاي برگرفته از شادي مي پردازند و در عين حال دفاع از ميهن نيز برايشان مهم است. حتي رزمندگاني که تلاش دارند به نداي دل خود گوش داده و در خط مقدم حضور يابند نيز دراين فيلم نشان داده مي شود.

تصاوير فيلم از مردم که به دليل حمله دشمن دچار خرابي در اموال و جان شده اند و در بيابان و مناطق مورد تهاجم آواره شده اند به درستي براي مخاطب روايت مي شود.
تنگه ابوقريب با هنر بهرام توکلي دفاع مقدس را به شکلي براي مخاطب روايت مي کند که نمي شود براي صحنه هاي جنگي فيلم نقصي يافت. صحنه هايي که در برخي مواقع حتي با پاشيدن خون روي دوربين، واقعي بودن دفاع مقدس و عظمت رشادت هاي رزمندگان آن را نشان مي دهد.
مهدي قرباني در نقش علي به عنوان عکاس نماد بينش افرادي است که قبل از ورود به يک رويداد و در دل ميدان همه را به يک چوب مي رانند اما وقتي خود وارد ميدان مي شوند بدتر از واکنش هايي که بر آن نقد مي کردند را در خود مي بينند و تازه متوجه مي شوند که در چه وضعيتي حضور دارند.
طراحي صحنه و جلوه هاي ويژه "تنگه ابوقريب" در نوع خود بي نظير است و شايد در هيچ يک از فيلم ها با موضوع دفاع مقدس با اين حجم از پروداکشن روبرو نبوده ايم. فيلمي که به واسطه صحنه هاي آن تنها 60 تا 75 دقيقه از رشادت هاي هشت ساله رزمندگان در جهبه هاي حق عليه باطل را اما درست روايت مي کند.

در فيلم جديد بهرام توکلي حساسيت و التهاب يک فرمانده، انجام وظيفه يک سرباز، غيرت بزرگتر نسبت به کوچکتر، احساس مسئوليت، ترس، شجاعت، رهبري و مهرباني در دل مبارزه و دفاع به تصوير کشيده شده است.
اين فيلم آنقدر واقعي و به دور از شعار است که حتي کاش ها و تاسف هاي رزمندگان در يک قدمي مرگ را روايت مي کند تا براي مخاطب امروزي ملموس باشد نه شعاري شود که صرفا بيان شده و تاثيري نداشته باشد.
فيلم تنگه ابوقريب در صحنه هاي جنگي به شکلي عمل کرده است که تا امروز نديده ايم و شايد در ادامه هم در اثري نبينيم. شايد آخرين صحنه هاي واقعي در دل دفاع مقدس مربوط به سريال "در چشم باد" مسعود جعفري جوزاني بود.

صحنه هاي قطع دست، اصابت گلوله به مغز و قلب، ايجاد انفجار، تشنگي و جست و جو براي آب، صداي گرفته فرمانده اي دلسوز و مهربان که با بازي حميدرضا آذرنگ درخشان است و يک امير جديدي در ژانر دفاع مقدس و در شخصيت رزمنده، "تنگه ابوقريب" بهرام توکلي را به اثري واقعي و بي نظير در سينماي ايران بدل کرده است.
صحنه پاياني فيلم و گام برداشتن مهدي قرباني در نقش علي پس از فتح تنگه ابوقريب شايد نشان از نسلي است که با رشادت نسل گذشته و آنان که رفته اند قرار است آينده کشور را رقم بزنند.
بهرام توکلي در اين فيلم به دور از هر شعار، بهتر از بسياري از فيلمسازاني که دفاع مقدس را ديده و اثر در موضوع آن ساخته اند عمل کرده است و اين نشان از بارقه هاي اميد در نسل جديد فيلمسازان سينماي ايران دارد.
مصطفي زبرجد
انتهاي پيام/